Tradycje Szkolnictwa w Szadku sięgają średniowiecza. Z czasów Korony z Szadku pochodzili:
- Jan Jakub z Szadku – bakałarz (komentarze do kroniki Wincentego Kadłubka),
- Jakub syn Stanisława uczestnik soboru w Bazylei, redagował warunki pokoju toruńskiego, otrzymał szlachectwo z rąk Kazimierza Jagiellończyka.
- Mikołaj Pokopowicz rektor Akademii Krakowskiej, astrolog,
- W wieku XVI 39 osób z Szadku studiowała na Akademii Krakowskiej.
W wieku XVII i XVIII następuje regres szkolnictwa dopiero wraz z powstaniem Komisji Edukacji Narodowej proboszczom zakładanie szkół początkowych gdzie uczono pisania, czytania i rachunków.
Szkoła w Szadku była szkołą elementarną rządowa czynną porą zimową. Mieściła się w budynku przy ulicy Wilamowskiej.
W 1853 roku w Szadku powstaje prywatna szkoła elementarna. Jej założycielką była Izabela Sosnowska. Do jej szkoły chodziło 10 uczennic – córek miejscowych urzędników.
W połowie XIX wieku powstaje szkoła rzemieślniczo-niedzielna .
Po powstaniu styczniowym pozostało w Szadku dwóch nauczycieli Zadworny i Anglik.
W czasie rewolucji 1905-07 roku szadkowainie walczyli o polską szkołę, min wydając odezwy żądające języka polskiego w szkole. Nauczyciele brali udział w tajnych zjazdach nauczycieli w Kaliszu, przyczyniają się do założenia Prywatnego Seminarium Nauczycielskiego.
W 1907-08 roku Ludwik Jabłonski, Marcinkowski zakładają kurs dla dorosłych dwuletnie. W szkole tej wszystkie przedmioty nauczanie były w języku polskim. Józef Leopold zakłada ochronkę dla 15 dzieci. W tamtych okresie w Szadku działała biblioteka i dom zabawy „Resursa”. Biblioteka liczyła 348 tomów. Założona została przez Towarzystwo Krzewienia Kultury Polskiej.
W 1918 roku przy ulicy Wilamowskiej powstaje szkoła świecka.
Źródło:
Archiwum ZNP.
