Dzięki działaniu Komisji Edukacji Narodowej powstała szkoła w Brzeźniu. W 1779 roku szkołę odwiedza biskup włocławski. W dokumentach biskupa widnieje takie zdanie o szkole
„przy tym kościele jest organista, który płci męskiej dzieci uczy, ale fundacji na tę szkołę nie ma. Dziewczęta zaś chcące się uczyć oddają do panien zakonnych do Warty”.
notatka po wizycie biskupa
Budynek, w którym w tamtym okresie uczono dzieci, był budynkiem drewnianym znajdującym się przy kościele przeznaczony dla ubogich. Rodzice posyłający dzieci do szkoły zobowiązani byli płacić za naukę dziecka w szkole: 1 graniec parzenicy, 2 garnce żyta, 2 główki kapusty rocznie. Organistą, który uczył dzieci był Walenty Gawalewicz, do szkoły w początkowym okresie uczęszczało 14 dzieci. Poziom szkoły był niski, do zakresu nauczania w szkole należała: nauka czytania i pisania, rachunków, katechizm, wdrażanie uczniów do posług kościelnych oraz wpojenie określonych zasad moralności.
W drugiej połowie XIX wieku wybudowano budynek drewniany przedzielony sienią, w której mieściła się szkoła. Budynek był sala lekcyjna dla 60 dzieci oraz mieszkaniem nauczyciela. Nauka trwała od listopada do marca. Zajęcia odbywały się cały dzień. Uczniowi byli podzieleni na 3 grupy. Szkoła przetrwała rozbiory i doczekała odzyskania niepodległości przez Polskę. Drzewo dla szkoły dostarczał bezpłatnie dwór.
Na umeblowanie klasy składały się 4-metrowe stoły, tablica i szafa. Umeblowanie dotrwała 1925 roku.
Nauczyciele:
Ruszkowski,
Małkowski,
Dwie panie Hibner,
Lubaszewski,
Kawecki.
Zofia i Maria Muszyńskie (1918-19)
W 1910 roku powstał budynek murowany, w budynku były 2 sale lekcyjne oraz mieszkanie dla nauczyciela. Budynek drewniany sprzedano Maksajdzkiemu z Ostrowa. Budynek ten przetrwał do roku 1970.
Po odzyskaniu niepodległości kierownikiem szkoły został Jakubowiak, nauczycielami zaś byli:
Olczykowska,
Łęska,
Medwecka,
Aniela Rudzicka
Jezierski.
Źródło
Andrzej Czyżak, Archiwum ZNP
