W XVII wieku hebrajczycy posiadali władze w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i Lublinie. Po skasowaniu władz centralnych izraelici zgrupowali się w gminy wyznaniowe przy synagogach (boźnicach). Od 1822 orku władze nad boźnicami powierzono dozorm boźniczym wybieranym przez gminę żydowską i zatwierdzany przezwładze administracyjną. Każde miasteczko posiadające synagogę lub dom modlitwy posiadało dozór bóźniczy i wraz z okolicą stanowił gminę żydowską. Każda gmina posiadała rabina (rabbi – mistrz, nauczyciel) i był uważany za przełożonego gminy i osobę duchowną, sprawującą należne w synagodze obrzędy religijne. Rabina wybierali członkowie dozoru bóźniczego za zgoda wszystkich członków gminy a zatwierdzany przez władzę administracyjną. Nie spisywał aktów urodzeń, ślubów, i zgonów.
Źródło:
Przewodnik Po Guberni Kaliskiej L.V Jacques, Stanisław Graeve
