Stanisławki – człowiek wielu pasji
Józef Stanisławski (8.8.1824 Sędziejowice, zm. 3.06.1900 Kraków.) żona Honorata Murzynowska z Dębołęki
Nauka
- Gimnazjum Kraków
- Wydział medyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego
Praca
- 1847-52 asystent prof. Dr. Józefa Dietla
- Lekarz w Sieradzu
Inne
- Członek Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych pow. Sieradzkiego
- Inicjator Ochotniczej Straży Ogniowej w Sieradzu.
- Prezes Rady Nadzorczej Straży
- Inicjator przebudowy budynku byłej stajni na salę teatralną w 1874 roku
- Inicjator odczytów w latach 1873-1877 z których miały iść pieniądze na instytucje dobroczynne
- Inicjator pogawędek z zakresu higieny
- Wygłaszał odczyty z historii Sieradza „O dziejach Sieradza”(1874), „Historyczno-statystyczny zarys Sieradza” (1876)
- Inicjator wystawy starożytność w Sieradzu (1883)
- Inicjator wystawy starożytności w Kaliszu (1900)
- Członek towarzystwa archeologicznego i numizmatycznego
Wybitny lekarz, prócz wyżej wymienionych inicjatyw doktor Stanisławski dokonał jako pierwszy przeglądu zabytków Sieradza i okolicy, katalog został zamieszczony w „Kaliszaninie”. Kolekcjoner starodruków oraz numizmatyki. Współpracował z Edmundem Stawskim z Podłężyc, zajmowali się badaniami archeologicznymi, zasilając zbiory Uniwersytety Jagiellońskiego. Wydał szereg katalogów numizmatycznych „Katalog monet polskich”, „Numizmatyka polska”, „Katalog mniejszy numizmatów polskich”, „Katalog numizmatów i medali polskich”.
Będąc człowiekiem obytym o szerokich horyzontach, Stanisławski żywo popierał powstanie placówek oświatach, był jednym z inicjatorów komitetu szkolnego. Dzięki działaniom komitetu w 1873 została otwarta 4 klasowa szkoła prywatna męska. W 1877 roku ufundował sturublowe stypendium dla szkoły. Pod koniec XIX wieku, gdy szkoła została zamknięta, podjął po raz kolejny inicjatywę otwarcia szkoły, dzięki tym staraniom już po śmierci Stanisławskiego w 1903 roku otwarto szkołę na nowo.
Powszechnie szanowany doktor doczekał się 2 jubileuszy w Sieradzu. 25 lecie pobytu w Sieradzu w 1877 roku oraz 50 lecie pracy zawodowej w 1898 roku. Wzięli w nich udział mieszkańcy powiatu sieradzkiego, inteligencja oraz ziemianie, byli przedstawiciele wszystkich wyznań i warstw społecznych.
Doktor Stanisławski zmarł w 1900 roku w Krakowie. Na wieść o śmierci zawiązał się specjalny komitet w celu sprowadzenia zwłok z Krakowa i pochowania ich na cmentarzu sieradzkim. W uroczystościach pogrzebowych wzięły udział tysiące ludzi. Trumnę nieśli obywatele ziemscy, urzędnicy, mieszczanie, członkowie straży ogniowej i włościanie. Za trumną postępowały władze miejskie, deputacje lekarzy, ziemian, ewangelików i izraelitów.
Żródło:
Biografie Sieradzkie