Kroniki guberni - Strona 15 z 16

Prawosławie

Najwyższą władzą był Synod Świątobliwy w Petersburgu któremu przewodniczył Metropolita Petersburski i Ładoski. Gubernia Kaliska należała do eparchii warszawsko-nadwiślańskiej, pozostawała pod władzą Arcybiskupa Warszawskiego i Nadwiślańskiego zamieszkałego w Warszawie (Długa róg Miodowej). Przy Arcybiskupie istniał Warszawsko Nadwiślański prawosławny konsystorz duchowny składający się z czterech członków duchownych – protorejerów, sekretarza konsystorza i sekretarza przy Arcybiskupstwie. Kancelarię Konsystorza stanowił urzędnik cywilny. Lista Cerkwi: W […]

Kościół katolicki

Królestwo polskie było podzielone na archidiecezję (warszawską) oraz diecezje pozostające pod zarządem biskupów. Gubernia Kaliska leżała w połowie decyzji Kujawsko-Kaliskiej, mającej stolicę we Włocławku, oraz archidiecezji Warszawskiej. Biskup był otoczony radą zwaną kapitułą, której członkowie byli dożywotnio wybierani, starszych nazywano prałatami, młodszych kanonikami. Do spraw sądowo kościelnych istniała instytucja zwana konsystorzem, składających się z członków mianowanych przez biskupa. Do korespondencji urzędowej biskup posiadał kancelarię pod zarządem regensa lub kanclerza. Diecezja dzieliła się na dekanaty, zwierzchnikiem […]

Pożyczki i kredyty

Towarzystwo kredytowe ziemskie Instytucja powstała w 1825 roku w celu wydawania pożyczek pod zastaw hipotek majątków ziemskich. Stowarzyszeni są wszyscy właściciele ziemscy zapisani w towarzystwie. Dyrekcja główna w Warszawie (ul. Erywińska 1) Struktura: Dyrekcja główna była wyższa administracją i wykonawczą władzą Towarzystwa, zarządzała sprawia i nadzorowała dyrekcje gubernialne. Dyrekcja składała się z prezesa mianowanego z […]

Przemysł i handel w Guberni Kaliskiej

Gubernia Kaliska nie miała dużego przemysłu, miastem które się wyróżniało była Zduńska Wola w której rozwinięty został przemysł fabryczny. W guberni rozwijał się przemysł domowy. Bezrolni mieszkańcy miast i osad wyrabiali przedmioty na potrzeby miejscowe. Szczególnie rozwinęło się szewstwo i tkactwo. Szewcy osiedlili się przeważnie w Kożminku, Stawiszynie, Praszce, Wieruszowie i Zduńskiej Woli. Tkactwem zajmowała się niemal cała ludność […]

Ubezpieczenia rolne

Prócz ubezpieczeń wzajemnych budowli od ognia na gubernię kaliska działa także prywatne zakłady ubezpieczeń: Towarzystwo wzajemnych ubezpieczeń ziemiopłodów od gradobicia od 1876 roku. Zarząd był w Moskwie. Zarząd oddziału na Królestwo Polskie istniał w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 144. Agentura dla Kalisza i powiatu pod zarządem L.H Dziewulskiego (Kalisz, ul. Rybna) Agentura dla Wielunia Białobrzeski Agentura […]

Ubezpieczenie budynków

Wszystkie budynki prywatne i publiczne musiały być ubezpieczone od ognia. Wznoszone budynki mogły być ubezpieczone jeśli wartość ich nie przekraczała 5000 rubli. Zarząd ubezpieczenia mógł nie ubezpieczyć budynków które były stawiane tymczasowo. Budynki mogły być ubezpieczenie w prywatnych firmach ale był obowiązek zgłoszenia do taksatora powiatu. Sprawami wzajemnymi zarządzał Zarząd centralny składający się z prezesa wiceprezesa i urzędników zarządu mieszący […]

Zrzeszenia rolnicze

Sklep rolniczy w Sieradzu Inicjatorem powstania sklepu był Feliks Radoński właściciel Kobierzycka. W 1895 roku na jego wezwanie stawili się okoliczni ziemianie i stworzył spółkę komandytową pod nazwą „Sklep Rolniczy”. Spółka liczyła 12 udziałowców z kapitałem 6500 rubli. Działalność rozpoczęła w 1896 roku zaopatrując okolicę w najniezbędniejsze dla rolników przedmioty jak narzędzia rolnicze, nasiona, nawozy sztuczne. Obok […]

Rolnictwo

Rolnictwo w guberni kaliskiej stało na wysokim poziomie. Większość gruntów miała glebę żytnią, miejscami gliniasta (pow. Sieradzki) lub kamienistą (Szadek-Uniejów). Lekkie piaski zdarzały się na większych przestrzeniach w powiecie wieluńskim i sieradzkim. Obszerniejsze łąki występowały w powiecie łęczyckim, tureckim i kolskim. Przestrzeń leśnia zajmowała 17 % powierzchni guberni największa ilość lasów wysterowała w powiecie wieluńskim. Rolnictwo […]

Paszporty krajowe

Paszport krajowy był dowodem tożsamości osoby zarazem pozwoleniem na wyjazd z miejsca stałego pobytu. Miejscem stałego pobytu było miejsce w którym zapisano do ksiąg ludności stałej. Większość osób wpisanych do ksiąg ludności stałej miało prawo otrzymywać bezterminowe książeczki paszportowe. Książeczki paszportowe wydawali: wójci gmin, burmistrzowie, prezydenci. Osoby stanu szlacheckiego (zatwierdzeni przez Heroldyą) mogli otrzymywać stosowne do życzenia : od rządu gubernialnego lub od wyższych urzędów. […]

Przepisy paszportowe

Paszporty na wyjazd wydawane były przez gubernatora bądź oberpolicmajstra (w Warszawie). By otrzymać Paszport trzeba było mieć zaświadczenie z policji która stwierdzała czy nie ma przeszkód do wyjazdu oraz dostarczyć podanie i zapłacić 75 kopiejek. Mieszkańcy powiatu składali wniosek na ręce naczelnika powiatu. Paszporty mogły otrzymywać osoby które ukończyły 20 lat, prócz obywateli ziemskich i kupców posiadających majątki lub interesy […]