Królestwo polskie było podzielone na archidiecezję (warszawską) oraz diecezje pozostające pod zarządem biskupów. Gubernia Kaliska leżała w połowie decyzji Kujawsko-Kaliskiej, mającej stolicę we Włocławku, oraz archidiecezji Warszawskiej. Biskup był otoczony radą zwaną kapitułą, której członkowie byli dożywotnio wybierani, starszych nazywano prałatami, młodszych kanonikami. Do spraw sądowo kościelnych istniała instytucja zwana konsystorzem, składających się z członków mianowanych przez biskupa. Do korespondencji urzędowej biskup posiadał kancelarię pod zarządem regensa lub kanclerza. Diecezja dzieliła się na dekanaty, zwierzchnikiem dekanatu był dziekan mianowany przez biskupa. Parafie dzieliły się na 3 klasy rózniace się wysokością pensji proboszczów.
- 1 klasa 500 rubli;
- 2 klasa 400 rubli;
- 3 klasa 300 rubli;
Dawniej proboszczowie 1 i drugiej klasy potrzymali diecezję dożywotnio, usunięci mogli być tylko z przyczyn wskazanych w prawie kanonicznym. Zarządców 3 klasy nazywano administratorami i mogli być przenoszeni na inne parafie. W 1910 roku na mocy rozporządzenia papieskiego wprowadzono zmiany.
Kapłan był wybierany przez biskupa oraz wprowadzany i przedstawiany ludowi w rytuale zwanym instalacją. Wszyscy kapłani otrzymywali corocznie nieprzerwanie od XVI wieku rubyrycylle czyli kalendarze kapłańskiewskazujące jakie modlitwy każdego dnia odprawiać i jakie msze odczytywać. W rubrycyllach znajdował się spis parafii w diecezji, kościołów oraz kapłanów.
Źródło:
Przewodnik Po Guberni Kaliskiej L.V Jacques, Stanisław Graeve
